- Ξέρετε κύριε διευθυντά νομίζω ήρθε η ώρα να μου δώσετε ένα bonus!
- Bonus? Και γιατί να σου δώσω bonus;
- Γιατί αν δε μου δώσετε εσείς τότε...
- Ναι;
-...
Τοτέ τι;
Τότε τίποτα.
Καλως ήρθες φίλε μου στην ελληνική οικονομία όπου η έλλειψη ανταγωνισμού, το υδροκέφαλο δημόσιο στο οποίο έχει ήδη διοριστεί η μισή Ελλάδα και οι παντελής καταπάτηση (με τις ευλογίες του κράτους) των δικαιωμάτων του ιδιωτικού υπάλληλου σε κατευθύνουν με μαθηματική ακρίβεια στον ιλιγγιώδη μισθό των 700 ευρώ.
Πτυχία, μεταπτυχιακά και άλλα τέτοια αστεία χαρτιά για την ελληνική αγορά δεν έχουν καμμία ουσιαστική σημασία μετά την πρόσληψή σου καθώς όπως σε πληροφορεί η εργοδοσία "σου λείπει η επαγγελματική εμπειρία". Έτσι είναι αγαπητέ μου! Όσο εσύ "τεμπέλιαζες" σπουδάζοντας θα μπορούσες να δουλεύεις και να έχεις 7ετή εμπειρία ήδη. Βέβαια σε εκείνη την περίπτωση πιθανόν να άκουγες το εξίσου συμπαθές "Τι μισθό περίμενες να έχεις μόνο με το απολυτήριο του Λυκείου;"
Με αυτά και με αυτά ο μέσος εργαζόμενος το μέσο ετήσιο εισόδημα των Ελλήνων εργαζομένων είναι μικρότερο κατά 7.500 ευρώ από το ευρωπαϊκό και αντιστοιχεί στο 72% των αποδοχών των Ευρωπαίων συμπολιτών μας. Για να σκεφτούμε... τί θα μπορούσαμε να κάνουμε με αλλα 7500€ "τσεπωμένα" το χρόνο;
Θα πείτε: "άλλο το κόστος ζωής έξω". Λάθος! Τη δεδομένη στιγμή προσεγγίζουμε το μέσο κόστος ζωής κατά 98%. Αλλαααά... άλλη ποιότητα ζωής έχει η Ελλάδα. Ποιός άλλος έχει τέτοιες παραλίες; Τέτοιο ήλιο; τέτοιο φραπέ; ΚΑΝΕΙΣ!
Φυσικά οι αρνητές της ποιοτικής μας καθημερινότητας έχουν έτοιμη τη φράση: Και αφού είναι τόσο καλύτερα έξω τι κάνεις εδώ; Εδώ γεννηθήκαμε ρε μπάσταρδοι! Εδώ ερωτευθήκαμε, σε αυτές τις γειτονιές μεγαλώσαμε, εδώ παίξαμε εδώ πλακωθήκαμε! Και έτσι όπως το πάτε, εδώ θα ξαναπλακωθούμε!!!
