Μίλησε!

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

Και τώρα που κουλάραμε ας μιλήσουμε λίγο πολιτικά.



















Βγήκαν τα αποτελέσματα των εκλογών και ο μεγάλος νικητής ήταν η αποχή με το μεγάλο χαμένο να είναι ο χόρος της αριστεράς.

Ας ξεκινήσω από τους τελευταίους. Είναι αστείο να μην μπορείς να κερδίσεις την πλατιά λαϊκή μάζα τη στιγμή που είσαι φιλολαϊκό κόμμα και όλες η συνθήκες σε ευνοούν να κάνεις μία ανυπόληπτη κυβέρνηση και αντιπολίτευση σάκο του μποξ. Ο λόγος δεν είναι άλλος από το ότι στο σταυροδρόμι του κόμματος προτάσεων και του κόμματος διαμαρτυρίας η αριστερά επέλεξε να είναι το δεύτερο.

Απλά καλώς η κακώς, ενώ αυτό πιθανόν να έχει ανταπόκριση σαν επιλογή σε εποχές όπου υπάρχει όραμα και ελπίδα (60s-70s), στη σημερινή εποχή του παρηκμασμένου και υδροκέφαλου δημοσίου, του μονοπωλιακού ιδιωτικού τομέα που συνθλίβει τον υπάλληλο, στην ανεργία, των κουτοπόνηρων ληστρικών μας προτάσεων προς γηγενείς και μη στον τουρισμό, της αποπροσανατολισμένη γεωργίας, της μακαρίτισσας βιοτεχνίας και της βιομηχανιας που δεν υπήρξε ποτέ... είσαι γραφικός.

Δεν είναι κοινώνική λύση η έξοδος από το ΝΑΤΟ, δεν είναι κοινωνική λύση η έξοδος από την ευρωπαϊκή ένωση, δεν είναι λύση ο κατώτατος των 1500€. Αυτά είναι τσιτάτα τα οποία οι άγιοι αυτοί άνθρωποι αδυνατούν να θεμελιώσουν με κάποιο λογικό επιχείρημα. Εγώ είμαι μαζί τους σε όλα αρκεί να μου δώσουν μια λογική εξήγηση.

Δεν είναι δυνατό ο Τσίπρας να μιλάει σε συνέντευξη καβαλώντας ένα ευνοϊκό δημοσκοπικού τύπου κύμα και να λέει πολύ σωστά ότι "πρέπει να γίνουμε κόμμα προτάσεων" και τελικά ο ΣΥΡΡΙΖΑ να να παραμένει ένα κόμμα του τύπου φωνάζουν κάποιοι, φωνάζουμε κι εμείς.

Μέσα σε όλα αυτά τη δυσαρέσκεια και την έμφυτη τάση μας να μας φτάινε οι άλλοι και όχι το ξερό μας το κεφάλι, καρπώθηκε ο ΛΑ.Ο.Σ. με εύσχημες εκδοχές του έξω οι ξένοι.

Επιστρέφοντας στο κομμάτι της αποχής. Όσο ευτελές και αν είναι το πολιτικό σκηνικό. Όσο μεγάλη και αν είναι η απογοήτευση, η ψήφος πρέπει να είναι η δική μας πρόταση. Εάν θέλετε να μου πείτε ότι κανείς δεν σας εκφράζει απόλυτα τότε προτείνετε το μη χείρον βέλτιστο ή ασχοληθείτε εσείς με την πολιτική. Όχι για να εκλεγείτε. Αλλά για να αλλάξετε τα πράγματα κατά 1%.

Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη και απαιτεί την παρουσία όλων μας και όχι την απουσία.

Ας μιλήσουμε πολιτικά μεταξύ μας, με τις παρέες μας, σε δρόμους, σε σπίτια, σε πορείες όπου θέλετε. Είναι σημαντικό καθότι η απολιτίκ στάση οδηγεί σε πολιτική ασυνειδησία, σε αδυναμία να διακρίνεις. Πρέπει να νιώσουν ότι απέναντί τους υπάρχουν κάποιοι που περιμένουν συγκεκριμένα πράγματα και όχι αοριστολογίες και ευχολόγια.

Αυτά.
Περιμένω με ενδιαφέρον τις επόμενες εθνικές (όχι για το ποιος θα εκλεγεί όσο για το πως θα διαμορφωθούν οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης), που θα γίνουν όταν τελειώσει τη θητεία της αυτή η κυβέρνηση γιατί καρέκλα είναι και είναι γλυκιά....

Δεν υπάρχουν σχόλια: