Περί video games και βίας

Πολύς θόρυβος γίνεται από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90 για τη βία στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Η επιχειρηματολογία περιστρέφεται γύρω από την αύξηση της παιδικής εγκληματικότητας και τέθηκε για πρώτη φορά με ένταση στο τραπέζι (γιατί η συζήτηση έχει ανοίξει - όσο απίθανο κι αν φαίνεται - το 1976) μετά την άγρια δολοφονία του James Bulger (http://en.wikipedia.org/wiki/Murder_of_James_Bulger).

Τα επιχειρήματα είναι γνωστά. Τα παιδιά αντικρύζουν εικόνες τις οποίες προσπαθούν να προσομοιώσουν στην πραγματική τους ζωή μη έχοντας την απαραίτητη κριτική ικανότητα να τα διαχωρήσουν από την πραγματικότητα. 

Όπως θα μπορούσε να συμβεί εάν βλέπεις σκηνές βίας στον κινηματογράφο, στις ειδήσεις κ.ο.κ.

Αξίζει να αναφερθεί πως σε δίκες, για να δικαιολογηθούν αντίστοιχες συμπεριφορές, η υπεράσπιση του ενίοτε κατηγορούμενου παιδιού έχει επικαλεστεί τον εθισμό του σε κάποιο βιντεοπαιχνίδι. Φυσικά λίγη σημασία έχει που στη συντριπτική πλειοψηφία δεν ίσχυε κάτι τέτοιο. 

Οι εταιρίες video games παρόλα αυτά αφουγκράστηκαν την όποια ανησυχία της κοινωνίας και έχουν πλέον σήμανση ηλικιακού κοινού στο οποίο απευθύνονται. 

 

Εγώ όμως λέω για να είμαστε ασφαλείς ας τα απαγορεύσουμε. Ας απαγορεύσουμε και τις σκηνές σεξ, τις σκηνές εξύβρισης και ας περάσουμε πάλι σε αγαπημένες κλασσικές αξίες διασκέδασης όπως I love Lucy (Δεν θα πω Χοντρό-Λιγνό γιατί το slapstick humour - κλωτσιές στα οπίσθια κ.τ.λ.- δεν ταιριάζουν στο savoir vivre). 

Να θυμίσω ότι στο παρελθόν αντίστοιχος στιγματισμός σε δίκες έχει επιχειρηθεί να αποδοθεί σε μουσικά είδη όπως η Heavy metal (π.χ. υπόθεση Κατσούλα-Δημητροκάλη-Μαργέτη) ενώ αξίζει να μνημονεύσουμε την περίπτωση του Richard Dickinson που αφού σκότωσε τη μητέρα του κλωτσώντας τη, υπερασπίστηκε τον εαυτό του στο δικαστήριο λέγοντας "Άκουγα πολύ Bob Dylan εκείνο τον καιρό".

Η αλήθεια είναι πως ούτε αυτά ακούγονται τυχαία. Οπότε κάποιος θα έπρεπε να απαγορεύσει αυτή τη Heavy Metal και αυτό το μανιακό το Μπομπ το Ντύλαν που βάζει τη νεολαία μας να στρέφεται εναντίον των γονιών του.

Θα μπορούσα να συνεχίσω μέχρι να φτάσουμε στις καταστροφικές συνέπειες του κουνουπιδιού στη συγχρονη εποχή αλλά η ταμπακιέρα βρίσκεται σε ένα και μόνο σημείο.

Η βία είναι διαχρονικό φαινόμενο της ανθρώπινης κοινωνίας. Σκοπός δεν είναι να γινόμαστε αρνητές της πραγματικότητας ούτε να δημιουργούμε εικονικά αποστειρομένα περιβάλλοντα, αλλά να αποδεχθούμε ότι τα μόρια της κοινωνίας αποτυγχάνουν στο ρόλο τους να καλλιεργήσουν την κριτική ικανότητα ώστε να μπορέσουμε να το διορθώσουμε. 

Ως εκ τούτου... και γαμώ τα παιχνίδια το καινούριο Grand Theft Auto!!!

Y.Γ. Αν έχω αξιολογήσει λάθος την επιρροή όλων αυτών των παραγόντων απομακρυνθείτε από εμένα άμεσα γιατί σας βλέπω χωρίς αμάξι και "γαζωμένους".... Γεια σου ρε Niko Belic νταή!